Οργή - Θυμός

Άλλοι τρώνε το λαρδί και άλλοι πέφτουν στην οργή.
Άλλος του φταίει και αλλού ξεθυμαίνει.
Αν σπείρεις άνεμο μπουρίνι θα θερίσεις.
Άντρας θυμωμένος, σπαθί ακονισμένο.
Απ’ το θυμωμένο διάφορο έχεις…(ή δεν έχεις…).
Αυτός που μπορεί να απαντά γαλήνια σ’ έναν ερεθισμένο άνθρωπο, του κάνει το μεγαλύτερο κακό.
Βγήκα από τα ρούχα μου(νευρίασα πολύ).
Γυναίκα θυμωμένη θάλασσα αγριεμένη.
Δεν σε είπαμε καμπούρη και μας ξίνισες την μούρη.
Δώσε τόπο στην οργή.
Είναι ανόητος αυτός που δε μπορεί να θυμώσει, όμως είναι σοφός εκείνος που δε θέλει να θυμώσει.
Είναι βρισιά η συμβουλή,που την ακούνε όλοι.
Εκάκιωσε ο μπάμπακας(βάτραχος) και η λίμνη δεν το ξέρει(πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ο θυμός).
Έκαψε το πάπλωμα για ψύλλου πήδημα.
Έσκισε τα ρούχα του.
Έφαγε τα σίδερα …(Θυμωμένος- επιδιώκει κάτι πάση θυσία…).
Έχει στα δόντια τρίχες.
Η μάνητα πνίγει την λογική.
Η οργή θολώνει τα μάτια και σκοτίζει το μυαλό.
Θυμός αδελφού,θυμός διαβόλου.
Θύμωσε η θυμιώ.
Θύμωσε ο αγάς κι έκοψε την τσούρα του. Για αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους. (Κοζανίτικη).
Θύμωσε ο καλόγηρος κι έκαψε τα γένια του(βλάπτεις τον έαυτό σου θυμωμένος).
Θύμωσε ο καλόγηρος κι έκαψε τα ράσα του(ιδιο).
Κάκιωσε η γριά και έσπασε μια γαβάθα με κουκιά.
Κακή οργή κακό τέλος.
Κάλλιο οργή θεού παρά λαού βοή.
Καλό να΄χει που μ'έβριζε κακό να΄χει που μου το'λεγε.
Κράτα το θυμό σου και κάνε το σταυρό σου.
Κρέμασε ένα πήχυ η μούρη του(θύμωσε).
Λείπε από την οργή μην σου κολήσει κρίμα.
Λείψε από μια κακή ώρα,για να ζήσεις χίλια χρόνια.
Λίγο χρόνο κρατάει ο θυμός των άγαπημένων(γνωμικό).
Μην σκαλίζεις την φωτιά με το μαχαίρι.
Μπροστά στον θυμό,σβήνει κάθε λογική.
Μύγα τον τσίμπησε(θυμός ξαφνικός χωρίς λόγο).
Ο θυμός αυτοτιμωρείται.
Ο θυμός κι η βιασύνη κρύβουν κακό σύμβουλο.
Ο θυμός κάνει έναν πλούσιο να μισιέται κι έναν φτωχό να κοροϊδεύεται.
Ο θυμός μάτια και αυτιά δεν έχει.
Ο θυμός περνάει άμα πείς την άλφα βήτα.
Ο θυμός ταράζει το νου, όπως ο καπνός ερεθίζει τα μάτια.
Ο θυμός του χωριάτη ζημιά τού πουγκιού του.
Ο θυμός φεύγει γρήγορα από τον καλό άνθρωπο.
Ο θυμωμένος έχει πάντα άδικο.
Ο θυμωμένος και ο τρελός μοιάζουνε πολύ και οι δύο.
Ο θυμωμένος, όταν συνέλθει, θυμώνει με τα χάλια του.
Οι θυμωμένοι και οι τρελοί δεν παραλάζουνε πολύ.
Ο καλός ο λόγος γλυκαίνει το θυμό.
Ο ποιο μεγάλος έχθρός σου έιναι ο θυμός σου.
Όποιος αρχίζει με θυμό, τελειώνει με ντροπή.
Όποιος θυμώνει…ζυμώνει.
Όποιος θυμώνει πολύ,κόβει τις μέρες του.
Όποιος σπέρνει οργή, θερίζει δάκρυα.
Όπου σπέρνει η οργή,θερίζει η μετάνοια.
Όταν άκούς τον λαό να κρυφοψυθιρίζει είναι θυμωμένος τρομερά.
Όταν χτυπιούνται δυο σταμνιά ένα απ’ τα δυο θα σπάσει. (Σ’ έναν καβγά κάποιος βγαίνει χαμένος).
Ότι αρχίζει με θυμό τελειώνει με ντροπή.
Ούτε ψύλλος στο κόρφο του δε θα ήθελα να είμαι.
Παίρνει φωτιά από το κάτω πάτωμα.
Παραμέρισε και φεύγα όταν βλέπεις θυμωμένο.
Παραμέρισε λιγάκι όταν βλέπεις θυμωμένο.
Πείσμωσ’ ο καλόγερος κι έκαψε τα γένια του», ως παροιμία για τους πεισματάρηδες που καταλήγουν σε δική τους ζημία. (Κεφαλλονήτικη).
Συγκράτα τα γινάτια σου να μη σου βγουν τα μάτια σου.
Την σημερινή σου μάνητα(θυμός,οργή) στερεύέ την για άυριο.
Το 'αψύ το ξύδι στο αγγειό του βράζει.
Το αψύ το ξίδι τ'αγγειό του βλάφτει.
Το βραδινό σου θυμό να τον φιλάς για το πρωί.
Το γινάτι βγάζει μάτι. (πείσμα).
Τον αποψινόν θυμόν, φύλαέ τον για το πωρνόν (Κύπρος).
Τον θυμό τον βραδυνό,φύλαγέ τον το πουρνό.
Το πείσμα βγάζει πρήσμα
και το γινάτι μάτι.
Του άρρωστου θυμού,είναι γιατρός ο λόγος.
Του θυμού γιατρός ο καλός ο λόγος.
Του μπήκε και του βγήκε. (Θύμωσε, πείσμωσε).
Του υπομονετικού ανθρώπου να φοβάσαι τον θυμό.